Celine heeft altijd al op het kruispunt van traditie en trend gestaan—maar onder leiding van Michael Rider doet de modecollectie voor lente 2026 meer dan alleen balanceren op die lijn: ze bewandelt haar met zelfverzekerde, brutale flair. In een co-ed show (zowel voor de dames als voor de heren) die aanvoelde als een droom van de Ivy League die een Rive Gauche-rebel ontmoet, presenteerde Rider een garderobe vol contrasten: tegelijk maximalistisch en minimalistisch, nostalgisch maar onmiskenbaar eigentijds. Als mode een taal is, spreekt Celine haar nu vloeiend in twee dialecten.
Riders Amerikaanse wortels—zijn tijd bij Ralph Lauren is inmiddels legendarisch—komen tot uiting in frisse, collegiale silhouetten: oversized rugbyshirts, gestreepte dassen, strak gestreken Oxford-shirts onder nonchalant over de schouders gedrapeerde truien. Maar alles wordt verfijnd door de ingetogen elegantie van de Parijse bourgeoisie: zijden sjaaltjes onder getailleerde blazers, geplooide broeken met zachte worstellaarsjes, en minimalistische trenchcoats die een stille verfijning fluisteren. Dit is wat er gebeurt wanneer een modelstudent uit New England verliefd wordt op een galeriehoudster uit Saint-Germain… en haar garderobe steelt.
In onzekere tijden biedt Rider zekerheid in de vorm van tijdloze kleding: items om lang te dragen, door te geven, erfstukken in wording. Camelkleurige jassen met een Empire-lijn, ivoorkleurige jurken met subtiele borstzakjes, lange blazers met een scherp silhouet—dit zijn de fundamenten van een nieuwe, erfbare garderobe. In een seizoen vol vluchtige microtrends voelt investeren in duurzaamheid bijna revolutionair.
De show vervaagde op gracieuze wijze de grens tussen mannelijk en vrouwelijk. Mannen en vrouwen liepen samen de show, verenigd door gedeelde stijlcodes: universiteitsblazers, kleurrijke breisels, slanke snitten. De herenmode speelde met een nonchalant soort dandysme—oversized jassen, soepele pakken, felgekleurde sjaaltjes achteloos geknoopt—terwijl de damesmode balanceerde tussen het minimalisme van Philo en de scherpe lijnen van Slimane. Bij Celine is gender geen label—maar een stijlopting.
Als de kleding ‘elegantie’ fluistert, dan schreeuwen de accessoires ‘stijl’. Armbanden tot aan de ellebogen, ringen gestapeld in primaire kleuren, kettingen vol bedeltjes (dobbelstenen, Eiffeltorens, Triomphe-logo’s). Riemen glanzen met zilveren gespen, zijden sjaals, we zeiden het al, worden om de nek geknoopt, door riemlussen gehaald of nonchalant aan tassen gehangen. En de tassen? Gigantisch. Van gevlochten raffiamanden tot glanzende leren shoppers—Rider speelt met proporties als een beeldhouwer met klei: onbevreesd.
Camel, ivoor, zwart en beige vormen de basis van de collectie. Maar felle accenten van grasgroen, tomatenrood, kobaltblauw en aquamarijn zorgen voor levendigheid op de catwalk. Deze kleuraccenten verschijnen in accessoires, dassen, ringen en voeringen van jassen—zichtbaar alleen in beweging. Een stylingbenadering voor wie oog heeft voor verborgen details.
Voor de avond kiest Rider voor ingetogen glamour. Little black dresses met zwarte kralen, strapless jurken vol pailletten, cropped tuxedo-jackets—het is een elegantie die niet schreeuwt, maar betovert. Zelfs een zwarte gehaakte jurk voelt onverwacht verfijnd: ergens tussen romantiek en cool.
Tussen erfgoed en innovatie bouwt Rider een collectie die het verleden niet ontkent, maar herinterpreteert. Er is de essentie van Philo, de scherpe lijn van Slimane, en Riders eigen preppy ironie. Maar dit is geen nostalgische collage—het is een intentieverklaring. De modecollectie van Celine voor lente 2026 is niet zomaar een collectie; het is een nieuw stijllexicon voor een generatie die de kracht van nuance begrijpt.
